Maak gerust fouten, maar los ze wel zelf even op
Een gratis levensles terwijl je je sokken sorteert
Mensen zijn niet meer in staat om gewoon één ding tegelijk te doen, en met ‘mensen’ bedoel ik voornamelijk mezelf. Het verlies aan focus is een ziekte van deze tijd en ik heb helaas alle symptomen. Terwijl op een groot scherm een film speelt, scan ik met een half oog een eindeloze berichtenstroom op een kleiner scherm (second screening heet dat). Om 30 seconden te gaan plassen, moet ik eerst 45 seconden op zoek naar mijn smartphone. Als ik een halfuurtje wil gaan lopen, schreeuwen playlists met titels als not fast just furious me door elke beginnende spierkramp.
Ik erken het probleem. Ik werk eraan. Ik werk aan veel dingen tegelijk.
Maar ook zelfverbetering heeft grenzen en bij mij ligt die grens bij de uitvoering van eender welke huishoudelijke taak. Sokken sorteren werkt ongetwijfeld mindfulness in de hand, maar ik heb er geen boodschap aan. Als ik de keuken moet dweilen, is het met een podcast in de oren of de keuken wordt niet gedweild. Vaatwasmachine uitladen? Prima, maar intussen moet iemand me in audiovorm exact uitleggen of het al dan niet een goed idee is om koffie te drinken in een vliegtuig.
Zo kwam het dat ik deze week te midden van een stapel schone was aan het luisteren was naar de podcast Drie boeken van
, waarin wekelijks iemand vertelt over de boeken die je volgens hem of haar moet lezen. Aan het woord was Peter Vandermeersch, ex-hoofdredacteur van kranten als De Standaard en NRC, over wat ambitie voor hem betekent.“Eenmaal ik mijn schouders onder een project zet, wil ik het ook voor lange tijd doen. […] Je moet lang genoeg in een organisatie blijven om je eigen fouten tegen te komen. Iets veranderen is niet moeilijk. Als je iemand benoemt als Chef Sport – dat is gemakkelijk. Maar na twee jaar vaststellen: ‘dat was niet mijn beste benoeming’ – daar moet je zelf mee omgaan. Anders is het altijd de schuld van je voorganger.”
Het deed me zowaar even pauzeren terwijl ik de grootste plooien uit mijn jeansbroek probeerde te schudden.
De ladder naar nieuwe hoogtes beklim je vandaag onafgebroken en – als je wat indruk wil maken – ook liefst met twee tredes tegelijk. Spreek je ambitie uit, want anders lijk je lui of onverschillig, en toon die ambitie vooral door voortdurend toe te werken naar een volgende uitdaging. Wat nu? En nu?
En nu?
Tegen die moderne mantra is het bijna verfrissend om niet alleen de tijd te nemen ergens iets duurzaams op te bouwen, maar dat ook nog eens te doen met de expliciete doelstelling om later tegen je eigen verkeerd gepositioneerde lamp te kunnen lopen.
Zelf doe ik er meestal alles aan om te vermijden dat iemand een ‘ik zei het nog’ in mijn gezicht zou slingeren, en degene van wie ik het nog het minst kan verdragen, ben ik zelf. Maar wie actief zit te wachten op een confrontatie met eigen fouten, hoeft daar achteraf niet over te zeuren. Voor wie de weg verkeerd gewezen heeft, rest dan enkel de omweg vooruit.
Ik zei het nog.
En dan?
Other interruptions
Search Engine is een podcast die elke aflevering een vraag beantwoordt. Van ‘zijn apen in de zoo ongelukkig’ tot ‘wat zien tieners op hun smartphone’. Soms een interview, soms meer onderzoeksreportage, maar altijd interessant.
Drie boeken is een podcast over de boeken die mensen in hun hart sluiten. Zoals dat gaat met boeken, leggen die de ziel altijd een beetje bloot.
Aan het lezen: Joe Speedboot – Tommy Wieringa
Ik lees voor het eerst iets van Tommy Wieringa en ik heb de openingsalinea meteen onderstreept. De verwachtingen liggen hoog.